فصل رقص خوشه های انگور به همراه فیلم
فی بگیر: به گزارش فی بگیر، مهاباد: باغداران میاندوآبی در این فصل خوشه های انگور را بعد از برداشت از تاکستان، به روش های سنتی و با آویزان کردن با طناب های مخصوص به کشمش تبدیل می کنند که علاوه بر این که تولید و درآمد با ارزش افزوده بالا را برای خانواده ها به همراه دارد، جلوه های زیبای طبیعی نیز به وجود می آورد و نمی شود از کنار آنها به آسانی گذشت.
به گزارش فی بگیر به نقل از خبرگزاری ایرنا، در این فصل از سال هنگام عبور از دشت های حاصل خیز میاندوآب آن چه بیش از همه خودنمایی می کند، تاکستان های انگور در ۲ طرف جاده است؛ روش کشت انگور در این منطقه متفاوت تر از سایر نقاط است و اینجا انگور را بصورت پُشته ای و به ردیف می کارند که این کار موجب می شود آبیاری تاکستان ها آسان تر صورت گیرد و هم در فصل سرما و در زمستان تنه درخت صدمه ای زیادی نبیند.
از میاندوآب به سمت جاده سرچم، از همان ابتدای جاده تا افق های دور دست را تاکستان حرف اول را می زند و شغل اصلی چندین روستای این منطقه تنها کاشت و برداشت انگور است البته در این فصل علاوه بر اهالی روستاها، کارگران فصلی هم به این مناطق کوچ می کنند و تا آبان ماه که کار برداشت و تولید کشمش تمام می شود، در این منطقه ماندگار خواهند بود.
وجود تاکستان های چندین ساله، شیوه مخصوص پرورش درخت انگور و حتی روش های مخصوص فراوری این محصول در این منطقه حکایت از قدمت دیرینه انگور و تامین معیشت مردم این منطقه از این محصول را دارد.
اما موضوعی که بهانه تولید این گزارش و سفرم به شهرستان میاندوآب شد، شیوه مخصوص تولید کشمش توسط باغداران این شهرستان بود که این تکنیک منحصر به فرد شاید در کمتر جای ایران وجود داشته باشد.
برای تهیه این گزارش سفرم را از مهاباد به میاندوآب که حدود ۴۰ کیلومتر مسافت دارد، در یک عصر پاییزی شروع کردم و با آقای عباسی از باغداران روستای «شبیلو» هماهنگ شدم که باغ وی در آغاز جاده سرچم قرار داشت.
در مسیر چندین دستگاه خودرو سایپا که با انگور سفید این منطقه بارگیری شده بودند، به چشم می خورد و از روی جاده اصلی، آقای عباسی را که مشغول مراقبت از کشمش های پهن شده بر روی پشت بام کاهگلی کارگاهش بود، دیدم.
مسیر جاده خاکی و از میان تاکستان های زیبای این منطقه عبور می کرد، زیبایی این منطقه به راستی وصف ناشدنی بود و سرشاخه های درخت تاک تا لب جاده آمده بودند و انبوه بوته های تاک به شکلی بود که احساس می کردی که تو ایستاده ای و این تاکستان است که از ۲ طرف جاده حرکت می کند.
شانس با من یار بود و هنوز کارگران دست از کار نکشیده بودند، برخی از کارگران بار انگور تازه رسیده را که درون سبدهای پلاستیکی بود، خالی می کردند و چند نفر هم مشغول به طناب بستن خوشه های انگور بودند که در این تکنیک ابتدا خوشه های انگور را با طناب های ۲ تا سه متری وصل کرد.
مهارت خاص آنان به شکلی بود که کمتر می توانستم شیوه گره زدن طناب بر روی خوشه انگور را با چشم ببینم، کار با سرعت زیادی انجام می شد چون اگر حبه های انگور از روی خوشه می افتادند، دیگر قابلیت آویزان شدن بر روی طناب را نداشتند.
پس از طناب بستن خوشه های انگور را باردیگر داخل جعبه های پلاستیکی قرار می دادند و بعد از قرار دادن در مایع مخصوصی به نام تیزآب آنرا در ایوان های مخصوص و داربست های فلزی آویزان می کردند.
البته اینجا پایان کار نبود و در شب های نخست باید اتاقک انگور تازه آویزان شده را با نایلون می پوشاندند و در زیر آن گوگرد قرار می دادند تا پوست انگور نازک و مراحل تبدیل شدن آن به کشمش تسریع شود.
به گفته آقای عباسی خوشه های انگور بعد از ۱۵ الی ۲۰ روز خشک شده و به کشمش تبدیل می شود؛ کشمش تولید شده به این شیوه سنتی مشتریان خاصی در بازارهای داخلی و خارجی خصوصاً کشور روسیه دارد.
در گوشه دیگری کارگاه آقای عباسی کارگران حبه های افتاده از خوشه را بر روی تخته های مخصوصی که بر روی ریل بود، قرار می دادند و سپس تخته های پر از انگور را در داخل کوره مخصوص که به آن گرم خانه می گفتند، قرار می دادند و طی ۱۸ ساعت بر اثر حرارت به کشمش تبدیل می شد.
مسوول کارگاه تبدیل انگور به کشمش در روستای شبیلو در صورتیکه خوشه بزرگ انگور در دست داشت، اظهار داشت: اگر باغداران میوه خام را به بازار بفرستند، درآمد چندانی برای آنان ندارد و اگر دولت از باغدار حمایت کند تا انگور را بعد از فرآوری و تبدیل آن به کشمش به بازار عرضه کند، درآمد آن بیشتر و تا ۲ برابر افزوده می شود.
امید عباسی اضافه کرد: این کارگاه در سال بالاتر از ۵۰۰ تُن انگور را به کشمش تبدیل می کند و حداقل سرمایه در گردش آن باید ۱۰۰ میلیاردریال باشد و اگر دولت با تسهیلات کم بهره از باغداران حمایت کند، آنان می توانند محصول خودرا فرآوری کنند.
وی افزود: فرآوری محصول در این منطقه تنها به نفع باغداران نیست بلکه اشتغال جدید هم ایجاد می شود و در این کارگاه روزانه بالاتر از ۴۰ کارگر مشغول کار هستند و همه ما با هم از درآمد این کارگاه استفاده می نماییم.
چیزی به غروب آفتاب نمانده بود و تماشای غروب این منطقه به علت دشت بودن بسیار زیبا و دلنشین است و در مجاورت کارگاه آقای عباسی، کارگاه دیگری که به آن «بارانداز» می گفتند قرار داشت که کارگاه بالاتر از ۱۰۰ متر طول و حدود هشت متر عرض داشت و خوشه های آویزان شده از سقف کاهگلی بر اثر نسیم باد حرکت می کردند و حبه های خشک شده انگور یکی بعد از دیگری بر زمین می ریختند.
در این کارگاه کارگران دست از کار کشیده بودند اما در گوشه دیگر این کارگاه زن میان سالی هم بر روی آتش مشغول درست کردن رُب گوجه فرنگی بود که نشان از سخت کوشی و تلاش مردمان این دیار داشت که که چگونه از طبیعت این منطقه، زیبایی و پتانسیل های آن بهره می بردند.
انگور، دومین محصول باغی در دشت میاندوآب است
مدیر جهاد کشاورزی میاندوآب اظهار داشت: پیش بینی می شود امسال حدود ۳۰ هزار تن انگور از تاکستان های این شهرستان برداشت شود که نسبت به سال قبل ۶۴ درصد افزایش نشان میدهد.
رضا مقدم اظهار داشت: انگور دومین محصول باغی میاندوآب بوده و بالاتر از یک هزار و ۶۴۰ هکتار از باغ های شهرستان به این محصول اختصاص دارد.
وی با اشاره به فعالیت یک هزار و ۷۶۱ بهره بردار باغی در امر تولید و برداشت انگور در شهرستان، اضافه کرد: انگور بیشتر به طور تازه خوری در اختیار مصرف کننده قرار می گیرد و قسمتی از محصول نیز با فرآوری و تبدیل به آب غوره، کشمش و شیره انگور به بازار مصرف عرضه می شود.
مدیر جهاد کشاورزی میاندوآب اظهار داشت: پنج واحد صنعتی کشمش خشک کنی در مجموع با ظرفیت تولید سالانه چهار هزار و ۶۰۰ تن کشمش در شهرستان میاندوآب فعال است؛ کشمش بصورت سنتی و خانگی نیز تولید می شود، پیش بینی می شود امسال بالاتر از ۶ هزار تن کشمش در این شهرستان تولید و روانه بازار مصرف شود.
خورشید درحال غروب بود و تشعشع زرین آن بر روی حبه های انگور خودنمایی می کرد و زیبایی خاصی انگور این منطقه را دوچندان کرده بود، این صحنه آنقدر تماشایی بود که ریسک لطمه به لنز دوربین عکاسی را به جان خریدم برای سهیم شدن مخاطبان در تماشای این همه زیبایی، با گرفتن آخرین قطعه عکس به گزارش این مجموعه پایان دادم.
جدا از این همه زیبایی تاکستان ها، باراندازها و گرمخانه های تبدیل انگور به کشمش در میاندوآب، قصه باغدران این منطقه تنها گُل و بُلبُل نبود و آنان بر این باور بودند که درآمد تاکستان با هزینه های بالای سموم، کودشیمیایی و کارگر، دیگر مقرون به صرفه نیست و در آخر یک سال رنج و زحمت باغداران، آن چه حاصل می شود در مقابل این همه سختی و هزینه ی تاکستان همخوانی ندارد.
باغداران این منطقه از دولت و نهادهای متولی درخواست داشتند که با حمایت های مالی خود همچون توزیع کود و سموم یارانه دار، اعطای تسهیلات بانکی کم بهره در فصل داشت و برداشت و راه اندازی مراکز خرید تضمینی و فراهم شدن زمینه صادرات محصول، علاوه بر قطع کردن دست دلالان، معیشت و درآمد باغداران این منطقه را ارتقا ببخشند.
دشت حاصلخیز میاندوآب با ۴۵ هزار هکتار اراضی قابل کشت، شامل ۳۷ هزار هکتار اراضی زراعی، هشت هزار هکتار باغ و تولید سالانه بالاتر از ۹۰۲ هزار تُن انواع محصولات کشاورزی، یکی از قطب های مهم کشاورزی آذربایجان غربی است.
میاندوآب در جنوب آذربایجان غربی واقع شده است.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب