چرا منابع صندوق های خطرپذیر در اوراق و بانك سرمایه گذاری شد؟
فی بگیر: چند سال است كه صندوق های سرمایه گذاری خطر پذیر در جمع منابع مورد نیاز كسب و كارهای ریسك دار ناتوان مانده اند و اندك منابعی كه در آنها وارد شده در اوراق با درآمد ثابت سپرده شده است، در چنین شرایطی عده ای برخلاف قانون برنامه ششم توسعه می كوشند این صندوق ها را با منابع بانكی مردم عادی پر كنند.
به گزارش فی بگیر به نقل از ایسنا، چند سال است كه در فرابورس ایران ابزاری مالی با نام صندوق سرمایه گذاری خطر پذیر یا به بیانی صندوق سرمایه گذاری جسورانه تأسیس شده است تا منابعی كه در این صندوق ها جمع می شود در كسب و كارهای با ریسك بالا و استارتاپ ها سرمایه گذاری شود اما در این مدت منابع بسیار اندكی در آنها جذب شده و قسمت عمده همین منابعِ اندك، در اوراق با درآمد ثابت یا سپرده های بانكی كه بدون ریسك هستند سرمایه گذاری شده است.
اما چرا سرمایه گذاران خبره و حرفه ای به این صندوق ها اعتماد نمی كنند و طی این سال ها حاضر نشدند در صندوق های سرمایه گذاری خطر پذیر سرمایه گذاری كنند؟ این سوال، پرسش خیلی از فعالان بازار سرمایه كه در حوزه مدیریت ریسك مطالعه می كنند است. چرا با اینكه افرادی خلاق و صاحب ایده در ایران وجود دارند كسی حاضر نیست با ورود منابع به صندوق های خطر پذیر روی ایده های آنها (كه طبیعتاً ریسك دار هم است) سرمایه گذاری كند؟
در سال های گذشته برخی بدون هیچ ایده ای نو كسب و كارهای اینترنتی خارجی را كپی كردند و عین آنرا به ایران آوردند، آن كسب و كارهای غربی از نظر ارزش بازار در سطح بالایی قرار داشتند و مشكل از آنجایی قوت گرفت كه بعضی از صاحبان كسب و كارهای كپی كه در ایران آمدند اهتمام كردند برای منافع شخصی با معاملاتی صوری مبادرت به بالا بردن ارزش سهام خود كنند و با علم به این كه ارزش نمونه خارجی بالاست اهتمام كنند ارزش خودرا به صورت صوری افزایش دهند و ارزش گذاری هایی غیر واقعی را برای خود قائل شوند. آنها تصور می كردند چون پلت فرم را كپی كردند می توانند ارزش بازاری آن كسب و كارها را هم كپی كنند و با این كار پولی به جیب زده و از كسب و كار بیرون بروند اما وقتی آنها اهتمام كردند بوسیله عرضه در بورس یا فرابورس از قسمتی از سرمایه گذاری خود بیرون بروند سازمان بورس اعلام نمود كه این ارزش گذاری های غیرواقعی هستند و به هیچ وجه آنها را قبول ندارد.
این ارزش گذاری های غیر واقعی كه عده ای با هدف سوداگری ریشه آنرا بنا نهادند سبب شد كه دید سرمایه گذاران ریسك پذیر به كسب و كارهای نو و حتی ایده های نو تیره و تار شود بطوریكه در این سال ها حتی صندوق های سرمایه گذاری خطر پذیر نتوانستند منابع چندانی جمع كنند و عملاً كارایی خودرا از دست داده اند.
حال كه این صندوق های سرمایه گذاری خطر پذیر خالی ماندند مسئولان در بازار سرمایه خبر از تأسیس ابزارهای جدید همچون Fund of funds و private equity funds برای تأمین مالی استار تاپ ها می دهند در حالیكه این ابزارهای مالی سبب نمی گردد كه اعتماد از دست رفته سرمایه گذاران حرفه ای باز گردد. خیلی از كارشناسان معتقدند برای حل این مشكل باید اعتماد سازی كرد و نه ابزار سازی؛ این اعتماد به دست نمی آید مگر اینكه ارزش گذاری های غیر واقعی و سوداگری ها از بین برود.
در چنین شرایطی عده ای در بازار سرمایه و بازار پول اهتمام دارند كه صندوق های سرمایه گذاری خطر پذیر را با سپرده های بانكی مردم پر كنند. استدلال آنها این است كه منابع مورد نیاز صندوق های خطر پذیر آنقدر نیست كه منابع بانكی را با ریسك های فزاینده رو به رو كند اما در عین حال خود این افراد كه سرمایه گذاران حرفه ای به حساب می آیند به علت ریسك های بالای این صندوق ها حاضر نیستند ریالی از منابع شخصی شان به این صندوق ها برود و این تناقضی آشكار در سیاست های سرمایه گذاری این افراد است. جالب اینكه در برنامه ششم توسعه هر گونه سرمایه گذاری بانك ها و شركت هایی كه سهامدار عمده شأن بانكی هستند در صندوق های سرمایه گذاری همچون صندوق های خطر پذیر منع شده است.
باید دید در سال جدید مقام های نظارتی همچون بانك مركزی و سازمان بورس و همین طور مجلس شورای اسلامی كه مهر تأییدی به قانون برنامه ششم توسعه زده است در مقابل كوچ منابع بانكی مردم عادی به صندوق های خطر پذیر و ابزارهای مشابه، چه اقداماتی انجام می دهند.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب